Μπερδεμένη??

Αποφάσεις.... Αποφάσεις που πρέπει να παίρνει κανείς, ιδίως όταν στρίβει ολόκληρη τη ζωή του κατά 180 μοίρες! Αποφάσεις, αποφάσεις που παίρνονται και μετά γίνονται πράξεις. Επιτυχίες, αποτυχίες, ξανά μανά προσπάθειες, γυρίζουμε σελίδα, μας τελειώνει το βιβλίο, πιάνουμε άλλο, αλλαγή μονοπατιού, πάλι αποφάσεις, πάλι προσπάθειες, επιτυχίες -χαρά, ανακούφιση-, αποτυχίες -κλάμα, στενοχώρια, νεύρα-, βάδισμα, μονοπάτι, ανήφορος, κατήφορος, στασιμότητα, χρόνος, λίγος χρόνος, αιωνιότητα, ελπίδες, άγχη, δυσκολίες...............................................



Τα νεύρα μου όμως εδώ μέσα!!!!



Αλλά και τι να κάνει κανείς;; Έτσι είναι η ζωή και την αγαπάμε ακριβώς γι' αυτό που είναι!...

Η άγνοια είναι ευτυχία??

Τελικά, όσο πιο συνειδητοποιημένος είναι κανείς, τόσα περισσότερα προβλήματα τον απασχολούν. Η άγνοια, λένε, είναι ευτυχία. Υπάρχουν αλήθειες σ' αυτόν τον κόσμο, αλήθειες που αν τις μάθουμε, θα μας πονέσουν. Και τα ψέμματα όμως πονάνε. Ακόμα και τα πιο μικρά, τα πιο "αθώα", πονάνε φριχτά, όταν ανακαλυφθούν.



Οι άνθρωποι προσπαθούν συνεχώς να λάβουν όλο και περισσότερη γνώση. Λες και όσα πιο πολλά γνωρίζουν όταν έρθει η ώρα να πεθάνουν τόσο και το καλύτερο. Βασανίζονται να απαντήσουν ερωτήματα, τρελά ερωτήματα -που τις περισσότερες φορές είναι λανθασμένα-, διαβάζουν ιστορίες άλλων ανθρώπων, παρακολουθούν τι γίνεται στον κόσμο, συζητάνε και αναλύουν το κάθε τι με άλλους ανθρώπους, λες και η μάθηση και η εξήγησή της μετέπειτα, είναι το πιο βασικό πράγμα που πρέπει να κάνουν. Λες και είναι αυτός ο λόγος της ύπαρξής τους.

Η άγνοια, λένε, είναι ευτυχία. Μπορεί να έχουν και δίκιο, αυτοί που το λένε. Γιατί όταν δεν γνωρίζεις, συνεχίζουν, μπορείς να ζεις ανενόχλητος μέσα στον παραμυθένιο σου κόσμο και εσύ να είσαι ευτυχισμένος, ακόμα κι αν γύρω σου ο κόσμος καταστρέφεται. Γιατί όταν δεν γνωρίζεις, πιστεύεις ακράδαντα οτι ο γκόμενός σου δεν σε κερατώνει, είσαι σίγουρος οτι τα παιδιά σου δεν παίρνουν ναρκωτικά, είσαι πεπεισμένος οτι η ζωή είναι τέλεια, ένα υπέροχο ταξίδι απολαύσεων.

Άκουσα σήμερα αυτήν την φράση, που με έβαλε σε σκέψεις: "Η καταστροφή του ανθρώπου είναι η ακόρεστη ανάγκη του για γνώση". Την άκουσα από μία κοπελίτσα 21 χρονών, και πραγματικά άρχισα να το σκέφτομαι (ένα ελάττωμα που έχω από μικρή)....

Τα τελευταία 2 χρόνια παίζει να μάζεψα όση γνώση δεν είχα όλη μου τη ζωή. Ίσως να ήμουν έτοιμη πλέον, οπότε και την αφομοίωσα καλύτερα. Ίσως πάλι "έπρεπε", ώστε να είμαι έτοιμη για κάτι μεγαλύτερο που θα έρθει αργότερα. Κι όμως, τι κατάλαβα;; Στέκομαι εδώ, γνωρίζοντας ένα σωρό πράγματα, για τη ζωή, τον θάνατο, τους ανθρώπους, την φύση, τα θέλω μας, τα πάντα, και συνεχίζω να αναρωτιέμαι, τι ακριβώς κατάλαβα εγώ τώρα;;;

Τώρα θε πεθάνω ήσυχη, γνωρίζοντας οτι η Γη γυρίζει ίσως;; Τώρα θα μπορώ να διαλαλήσω στον κόσμο την αλήθεια που έμαθα αυτά τα 2 χρόνια;; Ή μήπως απλά πλέον ζητάω πολύ περισσότερα πράγματα από τη ζωή μου, αναγκάζοντάς με συνεχώς να εξελίσσομαι, γιατί πλέον οτιδήποτε μου φαίνεται λίγο;;

Τελικά είμαι καλύτερα τώρα, πονεμένη, λυπημένη, με τις σκέψεις να γεμίζουν το κεφάλι, αλλά έχοντας απαντήσει τις ερωτήσεις μου, ή τότε, που ζούσα σε έναν δικό μου κόσμο, και έπαιζα με τους δικούς μου κανόνες;;

Το πιο εγωιστικό παιχνίδι ever!! I love it!!

Sorry που δεν γράφω τόσες μέρες (πάλι) αλλά είχα τα ψυχολογικά μου (πάλι) και δεν μου έκανε η καρδιά να γράψω κάτι εδώ. Που και να μου έκανε δηλ. ποιο θέμα να πρωτόπιανα;;

Θα βγω όμως για λίγο απ' την εσωτερική μου αναζήτηση καθότι είχα πρόσκληση για blogoπαιχνίδι απ' την Cineparmenh Skula (a.k.a Nagini), όπου τώρα εγώ καλούμαι να αναφέρω 10+1 άχρηστες πληροφορίες για το υπέροχο αυτό άτομό μου.

Ξεκινάω λοιπόν! Μπείτε στον καταπληκτικό μου κόσμο:



1. Είμαι -θα έλεγα- κοντή. 1.55' ακριβώς! Εγώ όμως συνήθως λέω "ενάμισι" που μου έρχεται πιο εύκολο. Μου κόβω πόντους, το ξέρω, αλλά αυτό το "και πενηντα πέντε" εδώ μου κάθεται!

2. Είμαι φοβερά ψωνάρα! Έεεελα! "Τι;; τι είπατε;; Το καλάμι σας ενοχλεί στο μάτι;; Α, ok, να το μαζέψω λιγουλάκι αν είναι".

3. Με πιάνουν συχνά καταθλίψεις. Ω, ναι! Μάλιστα οι μικρές κρατάνε μόνο λίγες ώρες, οπότε μπορεί το πρωί να έχω κατάθλιψη και το απόγευμα να βγω βόλτα με παρείτσα μες την τρελή χαρά! Άντε μετά να ακολουθήσεις!...

4. Είμαι τρελή. Όχι, όχι, είμαι. Ακολουθώ μία λογική που δεν την ακολουθεί ο περισσότερος κόσμος. Για να καταλάβεις, ούτε καν εγώ δεν την ακολουθώ!

5. Βαριέμαι πολύ εύκολα τους ανθρώπους. Μόλις τους μάθω σε έναν αρκετά ικανοποιητικό βαθμό, τους βαριέμαι φοβερά. Επίσης μπορώ να βαρεθώ τον οποιονδήποτε που θα είμαστε μαζί για πάνω από 4 μέρες. Αλήθεια! Απλά αυτούς μπορώ να τους ξεβαρεθώ αργότερα, μόλις κάνω να τους δω ένα κάποιο διάστημα!...

6. Δεν είμαι ποτέ σταθερή στις απόψεις μου. Η αλήθεια είναι πως μπορώ να αλλάξω απόψεις μέσα σε λίγα λεπτά και να αιτιολογήσω άριστα και τις δύο, χωρίς πολύ σκέψη. Θες φυσικό χάρισμα;; θες ταλέντο;; Πάντως έχω τρελάνει μπόλικο κόσμο με δαύτο!!

7. Είμαι -σχεδόν πάντα- ευγενικό άτομο. Αυτό είναι πολύ καλό, γιατί μπορώ να σου πω πόσο μαλάκας είσαι με τον πιο απίστευτα ευγενικό τρόπο! Κι εσύ να μείνεις μαλάκας!

8. Εκτιμώ αφάνταστα την ειλικρίνεια. Αν ο άλλος δεν την έχει για να την εκτιμήσω, τότε δεν με νοιάζει τι άλλα χαρίσματα μπορεί να έχει.

9. Μπορεί να μην φαίνεται οτι είμαι υπομονετικό άτομο, αλλά είμαι. Δηλ. δεν είμαι, απλά μπορώ να αντέξω την πολύ μαλακία, οπότε φαντάζομαι οτι είμαι. Αλλιώς δεν εξηγείται!!

10. Υπάρχουν 2 άτομα σ' αυτόν τον κόσμο (και 2 μόνο) που θα έκανα τα πάντα για πάρτη τους. Χωρίς να μου το ζητήσουν! Είναι τα μόνα άτομα που δεν θα βαρεθώ ποτέ, που δεν θα σταματήσω να αγαπάω, που δεν θα σταματήσω να ζητάω την αγάπη τους και δεν θα σταμτήσω να τους βλέπω σαν τα πιο τέλεια, υπέροχα πλάσματα αυτού του κόσμου (και όλων των υπολοίπων)!

και 10+1: Δεν είναι κρατικό μυστικό, δεν ανοίγομαι εύκολα στους ανθρώπους. Για την ακρίβεια δεν ανοίγομαι καθόλου. Αν θέλει κάποιος να με μάθει θα πρέπει να το καταφέρει μόνος του, χωρίς βοήθεια από μένα. Λίγοι μπορούν να καυχηθούν οτι έχουν φτάσει κοντά στο πραγματικό και κανείς οτι έχει φτάσει στο όλο.

Αυτά.

Και τώρα πρέπει να πετάξω το μπαλάκι σε άλλους, ε;; Λοιπόν, παρακαλούνται οι Marla και Punk να συνεχίσουν το παιχνίδι!...

Ο Άμλετ της Σελήνης

Τα τραγούδια έχουν στίχους και μουσική. Η μουσική σε βοηθάει να νοιώσεις καλύτερα τους στίχους. Τους στίχους τους ερμηνεύεις εσύ, όπως θέλεις, ανάλογα με τις εμπειρίες σου, τον τρόπο σκέψης, την ψυχή που έχεις. Κάποια, αν τα ακούσεις σε άλλη φάση της ζωής σου, απ' όταν τα άκουσες πρώτη φορά, μπορεί να ανακαλύψεις έκπληκτος οτι μπορείς να τους δώσεις άλλη ερμηνεία, τελείως διαφορετική. Είναι γιατί εσύ είσαι διαφορετικός, οπότε και ο τρόπος που αντιλαμβάνεσαι τα πράγματα, ιδίως όταν αυτά είναι τόσο εύθραυστα στην ερμηνεία τους, όπως τα τραγούδια.

Ένα παράδειγμα για μένα είναι ο Άμλετ της Σελήνης, του Θηβαίου.

Δικό σας, στίχοι και video:

Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
Πρώτη εκτέλεση: Χρήστος Θηβαίος

Ξεγέλασες τους ουρανούς με ξόρκια μαύρη φλόγα
Πως η ζωή χαρίζεται χωρίς ν' ανατραπεί
Κι όλα τα λόγια των τρελών που ήταν δικά μας λόγια
Τα μάγευες με φάρμακα στην άσωτη σιωπή

Πενθούσες με τους έρωτες γυμνός και μεθυσμένος
Γιατί με τους αθάνατους είχες λογαριασμούς
Τις άριες μιας όπερας τραύλιζες νικημένος
Μιας επαρχίας μαθητής μπροστά σε δυο χρησμούς

Τι ζήλεψες τι τα ‘θελες τα ένδοξα Παρίσια
Έτσι κι αλλιώς ο κόσμος πια παντού είναι τεκές
Διεκδικούσες θαύματα που δίνουν τα χασίσια
Και παραισθήσεις όσων ζουν μέσα στις φυλακές

Και μια βραδιά που ντύθηκες ο Άμλετ της Σελήνης
Έσβησες μ' ένα φύσημα τα φώτα της σκηνής
Και μονολόγους άρχισες κι αινίγματα να λύνεις
Μιας τέχνης και μιας εποχής παλιάς και σκοτεινής


Τι ζήλεψες τι τα ‘θελες τα ένδοξα Παρίσια
Έτσι κι αλλιώς ο κόσμος πια παντού είναι τεκές
Διεκδικούσες θαύματα που δίνουν τα χασίσια
Και παραισθήσεις όσων ζουν μέσα στις φυλακές



Αναρωτιέμαι, τι σκεφτόταν αυτός ο άνθρωπος όταν έγραφε αυτούς τους στίχους. Δεν μπορεί, δεν μπορώ να πιστέψω οτι σκεφτόταν, οτι πίστευε, αυτό που σκέφτομαι και πιστεύω εγώ, καθώς αντιλαμβάνομαι τους στίχους του. Δεν μπορεί, δεν μπορώ να πιστέψω οτι ένοιωθε κάποτε αυτό που νοιώθω εγώ, ακούγοντας το τραγούδι του, διαβάζοντας τους στίχους του, δεν μπορεί να ένοιωθε έτσι, δεν γίνεται.
Όχι, ψέματα, μπορεί. Τα συναισθήματα σίγουρα είναι ίδια, τα δάκρυα άλλωστε δεν αλλάζουν γεύση αν ο λόγος που πέφτουν είναι διαφορετικός. Αλλά δεν μπορώ να πιστέψω οτι ο λόγος που τον ώθησε να γράψει αυτό, ΑΥΤΟ, που περιγράφει ακριβώς μία μέρα κάποιου άλλου ανθρώπου (το όνομα αυτού δεν έχει απολύτως καμία σημασία) είναι ο ίδιος με αυτό που αντιλαμβάνομαι εγώ και ο κάθε εγώ.
Κι αν η μέρα που περιγράφει είναι μία δική του, η μέρα που συνειδητοποίησε κάποια πράγματα, η μέρα που -για τον οποιονδήποτε λόγο- έγινε η αρχή μιας καινούριας ζωής, αναρωτιέμαι, υπάρχει στ' αλήθεια αυτός ο άνθρωπος;; Αυτός ο άνθρωπος που λέγεται Μάνος Ελευθερίου και ζει ανάμεσά μας. Ποιος μας τον έστειλε;; Γιατί δεν μπορεί να κατέβηκε καταλάθος στην Γη, πρέπει να υπήρχε σχέδιο, κάτι καλό πρέπει να κάναμε ως ανθρωπότητα για να μας στείλει αυτόν τον άγγελο (ή διάβολο) και να τον αξίζουμε!....

Ανοίξτε το ρημαδιασμένο το παράθυρο!!

Κάποτε, όταν ήμουν ακόμη παιδάκι, μου είχαν πει την φράση "όταν ο Θεός κλείνει μια πόρτα, ανοίγει ένα παράθυρο". Δεν ξέρω αν είναι λαϊκή ατάκα ή την είπε κάποιος σοφός, ξέρω οτι την άκουσα όταν ήμουν πολύ μικρή και από τότε την ακούω συνέχεια, και την σκέφτομαι, σε όλες τις παραλλαγές της. "Όταν κλείνει μία πόρτα ανοίγει πάντα μία άλλη", "όταν κλείνει μία πόρτα σημαίνει οτι έτσι έπρεπε να γίνει κι εσύ δεν έπρεπε να την περάσεις. Μπορείς όμως να περάσεις απ' το παράθυρο που άνοιξε, δίπλα", "μία πόρτα έκλεισε. Αντί να κλαις γι' αυτή, δεν ψάχνεις να βρεις το παράθυρο που θα βρίσκεται ανοιχτό κάπου εκεί κοντά;;", "η πόρτα έκλεισε αλλά η ζωή προχωράει. Εν ανάγκη να περάσεις κι απ' τον τοίχο!" και πάει λέγοντας!...



Σήμερα, μία πόρτα έκλεισε. Μεγάλη πόρτα, βαριά. Για να κλείσει τελείως ήθελε κάμποσες μέρες, αλλά τώρα... κλείδωσε κιόλας. Σε μια συζήτηση, μία φίλη μου είπε "μην ανησυχείς, έτσι έπρεπε να γίνει. Τώρα περίμενε, όπου νά 'ναι θα δεις το παράθυρο να ανοίγει".
Τι θα γίνει όμως αν το παράθυρο δεν ανοίξει;; Αν αυτή η πόρτα ήταν μία, μετά από μία σειρά πορτών, που κλείνουν όλες, μία προς μία. Τι θα γίνει αν μετά απ' αυτήν, αντί για παράθυρο ανοίξει πάλι μία πόρτα, βαριά κι ασήκωτη, που θα κλείσει κι αυτή με τη σειρά της;; Αυτό το ρημαδιασμένο το παράθυρο πότε θα ανοίξει τελικά;;
"Όταν θα έρθει η ώρα του", ακούω ήδη τον εαυτό μου να απαντάει. Όταν θα έρθει η ώρα του. Το πότε θα συμβεί αυτό, κανείς δεν ξέρει. Αλλά όταν πρέπει, όταν ίσως έχουμε ζημωθεί αρκετά ώστε να το αναγνωρίσουμε, θα ανοίξει και θα το δούμε εκεί, μπροστά μας. Κάπως έτσι δεν πάει πάντα;; Κάπως έτσι δεν πρέπει να πάει;;

Cartoons

Τα πέτυχα τελείως τυχαία και τα βρήκα πολύ πετυχημένα. Κάποιες εικόνες θα πρέπει να τις ανοίξετε σε άλλη σελίδα, ώστε να μεγενθυνθούν, για να διαβάσετε τα λόγια.

Απολαύστε:

Επέστρεψα..... πάλι!

Δεν μπορείτε να πείτε. Μπορεί να γράφω το blog μου για αρκετό διάστημα ανά καιρούς αλλά όποτε επιστρέφω το γεμίζω, δεν έχετε παράπονο!

Αχχ, τον τελευταίο καιρό δεν έμπαινα καθόλου στο internet, συνδέθηκα σήμερα πάλι και ανακάλυψα οτι μου είχε λείψει. Χωρίς να το ξέρω, γιατί τόσο καιρό δεν μου είχε κακοφανεί καθόλου που δεν έμπαινα!

Εμ, άμα χάνεσαι στα βιβλία, στη μουσική, στην κιθάρα, αν έχεις μία αδερφή που σε τρελαίνει στα ξενύχτια γιατί έχει εξετάσεις (γυμνάσιο βλέπετε), άμα έχεις φάει τα μαγαζιά με το κουτάλι μέχρι να βρεις το συγκεκριμένο σορτσάκι που σου μπήκε στο μυαλό να αγοράσεις για το καλοκαίρι, μετά από πολύωρα ψώνια όμως -τα οποία είχαν προηγηθεί-, αν έχεις ένα δωμάτιο να καθαρίσεις πάνω από χρόνο που χρειάζεται επειγόντως τακτοποίηση (ή "ανασκαφές" όπως πολύ σωστά σχολίασε ο φίλος Πάρης - δεν θα του μιλάω για τρεις μέρες γι' αυτό), αν έχεις έναν πειραγμένο εγκέφαλο σαν τον δικό μου που σε χώνει σε βαθιές σκέψεις για ώρες και ώρες, και αν έχεις έναν οργανισμό που αν δεν κλείσει 12άωρους ύπνους δεν ξεκουράζεται, πού να βρεις χρόνο να ασχοληθείς και με ένα κακόμοιρο blog που κάθεται εκεί ξερό και μαραμένο, με το ίδιο post πάνω-πάνω να το στοιχειώνει;;;

Τώρα όμως επέστρεψα, θα μπαίνω πιο συχνά σας το υπόσχομαι (ή σας απειλώ, όπως θέλετε πάρτε το!)....

Σκεφτείτε μόνοι σας: μπορείτε!

Ένα άλλο θέμα που ήθελα να θίξω αλλά ποτέ δεν ήξερα που, είναι τα ψυχολογικά βιβλία. Ναι, ναι, είμαι κι εγώ ένας άνθρωπος που διαβάζει και αυτή την περίοδο μάλιστα διαβάζω το "να ζεις, ν' αγαπάς και να μαθαίνεις" του Λέο Μπουσκάλια.
Το συγκεκριμένο βιβλίο μας το είχε προτείνει μία καθηγήτρια στο Λύκειο και πολλοί το είχαν αγοράσει. Το ξανάκουσα μετά από χρόνια από μία φίλη μου και πάλι πριν μία βδομάδα από μία ξαδέρφη μου. Της το βούτηξα το λοιπόν για μία βδομάδα, να το διαβάσω, να δω κι εγώ γιατί όλοι έχουν τρελαθεί με αυτό το βιβλίο.
Το συγκεκριμένο, ειλικρινά, είναι καλό. Αν κάποιος δεν σκέφτεται, αν κάποιος δεν νοιώθει, αν κάποιος έχει όλες τις ανασφάλειες του κόσμου, μόνος του δεν τα βγάζει αυτά τα πράγματα. Αλλά, πάλι ειλικρινά, υπάρχει άνθρωπος που δεν σκέφτεται, που δεν νοιώθει και που έχει μαζεμένες μέσα του όλες τις ανασφάλειες του κόσμου;;
Εντάξει, όλοι μας έχουμε κάποιες ανασφάλειες που μας κρατάνε πίσω, το δέχομαι. Όλοι έχουμε μηχανισμούς άμυνας ώστε να μην νοιώθουμε μπροστά σε άλλους τόσο έντονα όσο όταν αν ήμασταν μόνοι μας, κι αυτό το δέχομαι. Αλλά να σταματήσει κάποιος να σκέφτεται, το θεωρώ αδύνατο έως γελοίο ακόμη και για αναφορά.
Ο οργανισμός μας ξέρει, καλύτερα από μας, ποιο είναι το σωστό για εκείνον. Δεν τον νοιάζει αν κάποιος έχει παιδιά, σπίτι να φροντίσει, δέκα δουλειές σε μια μέρα και άλλα τέτοια. Καθορίζει μία συγκεκριμένη ώρα για σκέψη, και αν ο άνθρωπος εκείνη την ώρα θελήσει να την διαθέσει αλλού, σιγά μην τα καταφέρει. Ο οργανισμός απλά θα γυρίσει και θα του πει "σκασμός! Τώρα είναι η ώρα της ξεκούρασης και της περισυλλογής".
Δεν λέω οτι τα βιβλία ψυχολογίας είναι άχρηστα, προς θεού. Πιστεύω όμως οτι εμείς είμαστε οι ψυχολόγοι του εαυτού μας, και δεν χρειαζόμαστε τίποτε άλλο για να δώσει εξηγήσεις ή λύσεις στα προβλήματά μας. Είμαστε εφοδιασμένοι με όλα τα απαραίτητα για να επιβιώσουμε σ' αυτόν τον κόσμο και ως οργανισμοί και ως ψυχές. Απ' το να δεχόμαστε λοιπόν ό,τι μας λένε τα βιβλία καλό είναι να βάζουμε το μυαλό μας να δουλέψει ώστε να μην τα χρειαζόμαστε σε μεγάλο βαθμό.

Ας είναι αυτά τα βιβλία η θύμηση μόνο των αποτελεσμάτων των σκέψεών μας και όχι η ενημέρωση!...

Άδεια!

Κάποιοι από σας θα ξέρετε οτι είμαι φοβερό πρηχτήρι. Μη βιάζεστε να συμφωνήσετε ρεμάλια, περιμέντε λίγο να διαβάσετε παρακάτω και συμφωνήτε μετά, αμέσως να κουνήσετε το κεφάλι σας καταφατικά.

Λοιπόν, όπως σας είπα, είμαι πρηχτήρι και μάλιστα αυτόν τον χαρακτηρισμό μου τον έβγαλε πρώτη φορά ο αδερφός μου, πολλά χρόνια πριν, γιατί τον έπρηζα για κάτι. Τώρα δεν θυμάμαι για πιο πράγμα τον έπρηζα, όλο και για κάποιο λόγο θα τον τσίγκλαγα, ο οποίος είμαι σίγουρη ήταν πολύ εκνευριστικός αλλά εγώ δεν το καταλάβαινα τότε. Βασικά, ούτε και τώρα μπορώ να καταλάβω πότε γίνομαι εκνευριστική, αλλά είμαι σίγουρη οτι θα γίνομαι πάρα πολλές φορές, κατά διαστήματα. Γιατί οι παλιές συνήθειες δεν κόβονται, κόβονται;;

Λοιπόν, αυτό το post απευθύνεται σε όσους με γνωρίζουν και έχουν νοιώσει την ανάγκη κάποια στιγμή να μου πουν "Ελένη σκάσε, μας έπρηξες!". Σε εσάς λοιπόν απευθύνεται αυτό το post, ώστε να σας δώσω την άδεια να μπορείτε να μου το λέτε άφοβα. Να λέτε ρε παιδί μου "Ελένη γίνεσαι πρηχτήρι" κι εγώ θα καταλαβαίνω.

Δεν υπόσχομαι οτι θα σταματάω βέβαια, γιατί ένα άλλο μου κακό είναι οτι επιμένω στις απόψεις μου μέχρι θανάτου, ή πιέζω τον οποιονδήποτε μέχρι να σκάσει ώστε να μου κάνει την χάρη που θέλω ή τσιγκλάω συνέχεια κάποιον ώστε να κάνει κάτι το οποίο πιστεύω ακράδαντα οτι είναι σωστό για εκείνον και γενικά κάνω διάφορα τέτοια ωραία. Αλλά άμα μου το λέτε, θα μπορώ να το διορθώσω με τον καιρό (και όταν λέμε "καιρό" εννοούμε σε καμιά δεκαριά χρόνια το λιγότερο αλλά δεν πειράζει).

Και όπως καταλάβατε είμαι σε φάση διόρθωσης λαθών του εαυτού μου, γι' αυτό με βρίσκετε στις γλύκες μου τώρα. Ειλικρινά δεν περίμενα ποτέ οτι ένα τόσο αλαζονικό άτομο σαν και μένα θα είχε τόσα πράγματα για φτιάξιμο! Ενοχλήσεις, μίση, ανασφάλειες, φοβίες και η λίστα συνεχίζεται και συνεχίζεται!.... Αλλά όχι ρε γμτ, πέντε αιώνες να μου πάρει, εγώ θα τα καταφέρω! Που να κοπανιούνται όλοι, όμως!

Εχμ, και μετά απ' αυτό το ωραίο ξέσπασμα, να επανέλθουμε λίγο στο θέμα μας. Λοιπόν, την άδεια την έχετε. Τώρα, διασκεδάστε!...