31/8/08

Το τέλος ενός κύκλου!


Πιστεύετε οτι το κάθε τι κάνει τον κύκλο του;; Εγώ το πιστεύω. Πιστεύω πως όλα, μα όλα, χρειάζονται τον χρόνο τους και μέσα σ' αυτόν τον χρόνο διαγράφουν έναν κύκλο. Τον δικό τους κύκλο.
Άλλοτε είναι μεγάλος και παίρνει πολύ χρόνο, άλλοτε είναι μικρός και δεν καταλαβαίνουμε καν οτι υπήρξε αλλά πάντα, πάντα, σχηματίζουν τους κύκλους τους, τα πάντα. Ακόμα και οι φοβίες. Ιδίως οι φοβίες.

Φοβίες του τύπου "πως θα κυλίσει τώρα η καινούρια χρονιά που ξεκινάει;;", ας πούμε. Και ναι, σας βεβαιώ, ο κύκλος αυτής της φοβίας χρειάστηκε ούτε μία, ούτε δύο, αλλά 12 ολόκληρες μέρες για να σχηματιστεί!

Στη 13η μέρα λοιπόν (που βρισκόμαστε τώρα), και αφού βρίσκω τον εαυτό μου αρκετά ήρεμο ώστε να προχωρήσει στην ιδέα του "από αύριο ξεκινάει η νέα σεζόν", λέω να μην συνεχίσω να πελαγώνω, ούτε με την εξεταστική, ούτε με τη σχολή, ούτε με όοοοολα τα υπόλοιπα (που βαριέμαι να κάτσω να γράψω τώρα και ούτε και θέλω να σας ενημερώσω περί αυτών)!!

Άλλωστε, "η πιο όμορφη θάλασσα είναι αυτή που δεν έχουμε ταξιδέψει ακόμα", όπως λέει και ο γνωστός Nazim Hikmet! (που δηλ. εγώ δεν τον ξέρω τον άνθρωπο, αλλά όποιος κι αν είναι καλά τα λέει!)

Άντε λοιπόν να ξεκινήσει κι αυτή η χρονιά, να δούμε τι θα καταλάβει!......

28/8/08

Αποφάσεις!!



Έρχεται σε κάθε άνθρωπο η ώρα και η στιγμή, που πρέπει να πάρει κάποιες σημαντικές αποφάσεις, για τη ζωή του. Η ώρα που πρέπει να αναρωτηθεί τι άνθρωπος είναι, τι άνθρωπος έχει υπάρξει, τι δυνατότητες έχει, ποια τα μειονεκτήματά του, ποια απ' αυτά μπορεί να μειώσει, ποια όχι, και άλλα τέτοια, πολλά.
Καμιά φορά όμως ο άνθρωπος είναι πολύ δειλός (ή πολύ βολεμένος, διαλέξτε ό,τι θέλετε) και αφήνει αυτή τη στιγμή να περάσει, χωρίς να αναλογιστεί αυτά που πρέπει να αναλογιστεί. Και η μία στιγμή διαδέχεται την άλλη, και πάντα κάνει τον ψόφιο κοριό, και πάντα αποφεύγει τις ευθύνες του, σαν μικρό κακομαθημένο παιδάκι, με αποτέλεσμα να περάσει ο καιρός και να μην πάρει αυτές τις σημαντικές αποφάσεις για τη ζωή του.
Μόνο που κάποια στιγμή θα βρεθεί αντιμέτωπος με καταστάσεις, καταστάσεις άσχημες, καταστάσεις σκληρές ίσως, καταστάσεις που θα απαιτούν τις αποφάσεις εκείνες, ώστε να τον βοηθήσουν σε πράξεις μετέπειτα. Τότε λοιπόν, τότε βλαστημάει την ώρα και τη στιγμή που υπέκυψε στη δειλία του, που δεν φάνηκε πιο δυνατός, πιο γερός. Τότε λοιπόν αναλογίζεται οτι το να μην παιδέψει τον εαυτό του, τότε, ήταν το μεγαλύτερο κακό που θα μπορούσε να κάνει κανείς, για την ύπαρξή του.


Μα τότε θα είναι πολύ, πολύ αργά!...

25/8/08

Ο δολοφόνος χτυπάει πάντα δυο φορές!! (τον χρόνο)

Και ναι, είναι γεγονός, η εξεταστική αρχίζει σε μία βδομάδα ακριβώς!! Κάτι ωραίες σκέψεις, του τύπου να βάλω φωτιά στη σχολή μου (γιατί που να βρίσκω βόμβα τέτοια ώρα??), έχουν ήδη αρχίσει, αλλά όχι! Όοοοοχι!!!

Αυτή τη φορά έχω βάλει στόχο να περάσω τα μαθήματά μου με τον φυσιολογικό τρόπο (το διάβασμα είναι αυτός, αν δεν τον ξέρετε -ναι, ναι, κι εγώ πρόσφατα τό μαθα!), αφήνοντας τα μελοδραματικά ( τύπου: "τι άδικη που είναι η ζωή, καλά-καλά δεν τελείωσε το καλοκαίρι να γράφουμε μαθήματα??") καθώς επίσης και τις υστερίες ("εγώ δεν διαβάζω που να σκάσετε! θα πάω κόντρα σ' αυτό το κατεστημένο") και όλα αυτά λοιπόν!

Οπότε γλυκά μου σας αφήνω, για ένα μικρό διάστημα. Η ιδιοκτήτρια αυτού του blog πάει να διαβάσει!...

Α, και ναι, οι μελοθάνατοι σας χαιρετούν!....



...ή όπως το έλεγαν τότε: "ave, Caesar, morituri te salutant", για να είμαστε πιο σωστοί!

22/8/08

Αναμνήσεις!

Αναμνήσεις. Τι είναι αυτό που τις εκκινεί, τι είναι αυτό που τις βγάζει στην επιφάνεια και τί είναι αυτό που νοιώθουμε, καθώς αναπολούμε??



Αυτή η χρονιά πάει, τέλειωσε. Το καλοκαίρι θέλει ελάχιστες μέρες για να έρθει στο τέλος του και πάρα την συνεχή ζέστη, από 1η Σεπτεμβρίου θα ξεκινήσει κανονικά το πρόγραμμα του χειμώνα. Σχολές, σχολεία, επαγγέλματα, μαθήματα, προγράμματα στην τηλεόραση, εκπομπές στο ράδιο, νέα σχέδια, νέα όνειρα, νέες προοπτικές, νέα, νέα, νέα, όλα νέα! Ξεκινάει κάτι. Κάτι καινούριο. Δεν ξέρουμε τι, κι ας καθόμαστε να οργανώνουμε πράγματα και καταστάσεις, δεν υπάρχει τρόπος να γνωρίζουμε πως θα μας έρθει η καινούρια σεζόν!

Και κάπου εδώ κάθομαι και σκέφτομαι. Τέτοιου είδους σκέψεις τις κάνω δύο φορές τον χρόνο, μία την Πρωτοχρονιά, καθώς αλλάζει ο χρόνος, και η δύο τέτοια εποχή, καθώς τελειώνει το καλοκαίρι και αρχίζει ο χειμώνας. Σκέφτομαι λοιπόν. Τι έζησα εγώ μέσα σ' αυτό το χρονικό διάστημα? Τι πήρα, τι έχασα, τι λάθη έκανα, που στάθηκα σωστή, που αδίκησα και πως, ποιον στενοχώρησα και γιατί, τι όνειρα είχα κάνει 12 μήνες πριν που εξακολουθούν να είναι ανεκπλήρωτα, τι σχέδια έκανα και τώρα έχω καταφέρει, τέτοια πραγματάκια, απλά!

Αλλά πιο πολύ, στη σκέψη που μένω περισσότερο, είναι όταν μου έρχεται μία εικόνα στο μυαλό. Ο άνθρωπος που ήμουν τότε καθώς τον συγκρίνω με τον άνθρωπο που είμαι τώρα. Τότε λοιπόν ήμουν ένα τελείως διαφορετικό άτομο. Τώρα έχω μάθει παραπάνω πράγματα, έχω αποκτήσει κάποιες παραπάνω εμπειρίες, έχω κάνει κάποιες σημαντικές συζητήσεις, έχω βρεθεί σε κάτι παραπάνω καταστάσεις, έχω περάσει από κάμποσους προβληματισμούς, και άλλα τέτοια, πολλά. Συνεπώς όχι, δεν είμαι το ίδιο άτομο που ήμουν τότε.

Θυμάμαι σκηνές, σκόρπιες σκηνές. Πρόσωπα και ονόματα ξεπροβάλλουν στην μνήμη μου, άλλοτε με κάνουν να χαμογελάω, άλλοτε να μελαγχολώ, άλλοτε απλά αδιαφορώ. Ξαναζώ καταστάσεις. όμορφες ή άσχημες καταστάσεις.

Ένα φαγοπότι με φοντύ που κατέληξε σε ρεμπελιό στον καναπέ του Πάρη, ένα γαργαλητό που έφτιαξε το κέφι πολλών -και γέμισε μελανιές τους περισσότερους-, βόλτες, βόλτες, βόλτες, μία Ακρόπολη (ναι, η γνωστή), μία καινούρια αρχή!....

Ένα μπουγέλο στο σπίτι της Μαρίας που εξελίχτηκε σε πιτσοπόλεμο, μία Βαγγελίτσα ποδοπατημένη, ένα βρεγμένο laptop, μία πεσμένη ταπετσαρία, μία τρύπα στο μέτωπο της Μαρίας, μία Ελένη σε έξαλλη κατάσταση, δύο απορημένα αγόρια -που δεν ξαναπλησίασαν την Ελένη, κι ας επανήλθε μετά-, μία Τέσσυ να σφουγγαρίζει το πάτωμα, ένας Πάρης με μία φωτογραφική, μία αστυνομία κάτω απ' το μπαλκόνι της Μαρίας.....

Η αγορά ενός καινούριου laptop, μετακινήσεις κάθε Σαββατοκύριακο στο σπίτι του Πάρη, συζητήσεις, γέλιο, ανάπτυξη γνωριμίας, δέσιμο.

Μία επίσκεψη σε φαράγγι, ένα τρελό βράδυ με έναν απρόσκλητο επισκέπτη, ένα καλοριφέρ που κοπανιόταν, κάτι κλειδιά που τρέμανε, μουσική ξαφνικά, μία παρέα από βαρετούς και βολεμένους ανθρώπους, μία φάρσα, ένα μπουγέλο από καφέ και νερό σε καφετέρια, σπάσιμο, ένα τρένο που ήρθε και πέρασε -μπροστά μας-, ένας καυγάς, ένα περίεργο ταξίδι 6 ωρών με πολλά άτομα με πολλά πράγματα σε μικρό αμαξάκι, νευρικό γέλιο, μία περίεργη βδομάδα μες τη μουγκαμάρα....

Μία περίεργη συνεχής κατάσταση, ένας χωρισμός, ξανά μανά περίεργη συνεχής κατάσταση, προβληματισμοί, προβληματισμοί, προβληματισμοί, αποφάσεις, αποφάσεις, αποφάσεις, σκληρές αποφάσεις, μήνες μοναξιάς και αυτοψυχανάλυσης, κάτι βαρετά τηλεφωνήματα, κιθάρα, μουσική, ζωγραφική, αγγειοπλαστική....



Ανέβασμα πάλι Θεσσαλονίκη, ένα νοσοκομείο για έναν γελοίο λόγο, μία μεγάλη παρέα στο Ruby Tuesday (ο Δον Κιχώτης ήταν κλειστός), ανταλλαγή σειρών, ένα φαγοπότι ξημερώματα, ένα βαρυστομάχιασμα του μικρού Πάρη, μία περίεργη επιστροφή στην Χαλκίδα με βαρετούς, πολυλογάδες συνεπιβάτες...

Μία βόλτα στην Αθήνα, μία τρελή συνάντηση με την Μαρία, συνειδητοποίηση κάποιων πραγμάτων, ένα όμορφο βράδυ με ένα ακόμη ομορφότερο πρωινό στο σπίτι του Νίκου, μία άδεια Αθήνα, μία χαμένη ψηφιακή μηχανή με έναν αστείο τρόπο, η αγορά μιας καινούριας, ένα βράδυ με 3 ενδιαφέροντες ανθρώπους, ένα πολύ γλυκό μαγαζάκι με μοναδικούς θαμώνες εμάς, που ακουγόμασταν στον μικρό του χώρο, κερασμένα σφινάκια, γέλιο, συζητήσεις, συνειδητοποίηση κάποιων πραγμάτων!....

Σκέψεις, σκέψεις, σκέψεις, αποφάσεις, αποφάσεις, αποφάσεις, τρέλα, στενοχώρια, πανικός, απελπισία, χαρά, ευτυχία.... Ένας πολύ καλός φίλος!

Μία καινούρια παρέα, ένα 15άχρονο αγοράκι, πολύ γέλιο, μπάνια, πολλά μπάνια, κατάρρευση ενός κόσμου, αλλαγή ματιάς, συνάντηση με μία παλιά φίλη, πολλές ευχάριστες εκπλήξεις, βόλτες, βόλτες, βόλτες, τηλεφωνήματα, μία πανικοβλημένη Λουκία, μία γελαστή Ελένη, ξενύχτια με ποτά και μουσική, κεράσματα σε μπάρα, πικάντικες συζητήσεις που άκουγε ολόκληρη καφετέρια, ένας πηδηχτούλης σερβιτόρος, ένα άθλιο στριπτίζ από έναν μεθυσμένο χοντρό, μία αποχώρηση....

Ψώνια με την Παναγιώτα και την Λουκία, μία νυσταγμένη Ελένη, μία νυσταγμένη Λουκία, μία νυσταγμένη Παναγιώτα, ένας καυγάς, ξανά μανά ψώνια, μία συνάντηση στην Αθήνα με τον Πάρη, μία γνωριμία του Πάρη με την Λουκία, του Πάρη και της Ελένης με τον Μάνο, ένας Μάνος που ΔΕΝ μοιάζει στον Νίκο, ρεζιλίκι στον ντροπαλό σερβιτόρο στην 222, ένα χτυπημένο πόδι, μία κρίση πανικού, σύσφιξη σχέσεων, και επιστροφή πάλι πίσω....

Ένα ατύχημα του Πάρη, ένα πάρτυ σε παραλία, αραλίκι σε ξαπλώστρες, γέλιο, ένα αστείο αλκοτέστ, μία τσάτρα-πάτρα φτιαγμένη βαλίτσα, ένα τρένο προς Θεσσαλονίκη, μία νυσταγμένη Ελένη, μία κοιμισμένη Ελένη, ένας τρελός ταξιτζής, και τέλος στο σπίτι του Πάρη. Κι εδώ μένουμε, προς το παρόν!



Κάπως έτσι κύλησε η χρονιά μου λοιπόν, όμορφα πολλές φορές, άσχημα κάποιες άλλες, τρελά κάποιες υπόλοιπες, αλλά αυτή ήταν, τώρα τέλειωσε! Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι απολογισμό, κι αυτός δεν βγαίνει καθόλου κακός, αν το καλοσκεφτείς!



Άντε να δούμε πως θα κυλίσει κι αυτός ο χρόνος, αν και κάτι μου λέει οτι θα έχει πολύ, πολύ ενδιαφέρον!!

20/8/08

Within Temtation - See Who I Am

Μα συγγνώμη τώρα, ακούω τις τελευταίες μέρες συνέχεια Within Temtation και δεν θα σας έβαζα ένα-δύο τραγουδάκια κι εσάς?? Μπορώ?? Δεν μπορώ!!!

Γι' αυτό πάρτε ένα τώρα (όλοι εσείς οι 3 αναγνώστες μου) με την υπόσχεση να ανεβάσω κι άλλα τις επόμενες μέρες, απ' το album τους "The Silent Force", που κατά την γνώμη κάποιων είναι το καλύτερο που έχουν βγάλει!

Within Temptation
The Silent Force
See who I am

Is it true what they say,
Are we too blind to find a way?
Fear of the unknown cloud our hearts today.
Come into my world,
See through my eyes.
Try to understand,
Don't want to lose what we have

We've been dreaming
But who can deny,
It's the best way of living
Between the truth and the lies

See who I am,
Break through the surface.
Reach for my hand,
Let's show them that we can
Free our minds and find a way.
The world is in our hands,
This is not the end.

Fear is withering the soul
At the point of no return.
We must be the change
We wish to see.
I'll come into your world,
See through your eyes.
I'll try to understand,
Before we lose what we have.

We just can't stop believing
cause we have to try.
We can rise above
Their truth and their lies.

See who I am,
Break through the surface.
Reach for my hand,
Let's show them that we can
Free our minds and find a way.
The world is in our hands,

See who I am,
Break through the surface.
Reach for my hand,
Let's show them that we can
Free our minds and find a way.
The world is in our hands,
This is not the end.

I hear the silence
Preaching my blame.
Will our strength remain
If their power reigns?

See who I am,
Break through the surface.
Reach for my hand,
Let's show them that we can
Free our minds and
find a way.
The world is in our hands,

See who I am,
Break through the surface.
Reach for my hand,
Let's show them that we can
Free our minds and
find a way.
The world is in our hands,
this is not the end...

19/8/08

Raptors - Dufaux & Marini

Και μιας που κατά καιρούς αναφέρω εδώ με τι είμαι πορωμένη -ανά διαστήματα-, να σας ενημερώσω για το νέο μου πόρωμα, που -κι αυτό- επανήλθε στην επιφάνεια, μετά από καιρό, όταν το ξέθαψα απ' τον υπολογιστή μου.






Αυτό^, είναι ένα comic, πρώτα απ' όλα (φαίνεται κιόλας), ονόματι Raptors με δημιουργούς τους Dufaux & Marini. Σχέδιο, χρώματα και υπόθεση, είναι κάτι παραπάνω από φανταστικά, με μια ατμόσφαιρα που σε ταξιδεύει! Το συνιστώ με χαμηλή και άγρια μουσική, για μια εκπληκτική, αξέχαστη εμπειρία!

Α, και κάπου εδώ ίσως να έπρεπε να πω και κάποια λογάκια για την υπόθεση. Μμ, ναι, σωστά. Λοιπόν, θα προσπαθήσω να πω λίγα πράγματα, γιατί με την πόρωση που έχω θα βρεθώ να spoilerιάζω τους πάντες, και δεν λέει!

Υπόθεση: Δύο αστυνομικοί, εξιχνιάζουν ανεξήγητους φόνους, όπου τα θύματα βρίσκονται χωρίς ίχνος αίμα μέσα τους, και με μία περίεργη βελόνα, πίσω απ' το δεξί αυτί. Πολύ γρήγορα βρίσκονται αντιμέτωποι με τον περίεργο και αιώνιο κόσμο των βρυκολάκων, όπου κάτι έχει ήδη αρχίσει να κινείται, εκεί.
Μία απειλή, η πρώτη που θα μπορούσε να συμβεί σε πλάσμα της νύχτας, έχει έρθει να τρομοκρατήσει τους, βολεμένους για αιώνες, ηγεμόνες τους, με αποτέλεσμα να ξεδιπλωθούν στα μάτια μας 4 υπέροχες ιστορίες!
Παρόν, παρελθόν και μέλλον, με τις κατάλληλες εναλλαγές, πρόσωπα αν μη τι άλλο, ενδιαφέροντα, χαρακτήρες που ταυτίζεσαι, καταλαβαίνεις ή στέκεσαι με δέος μπροστά τους, σε ένα comic που θα λατρέψετε!....


(Καλά, δεν ξέρω για σας, αλλά εγώ το έχω λατρέψει, προφανώς!)

12/8/08

Dido - White Flag

Ξαπλωμένη σε μία ξαπλώστρα, σε μία υπέροχη παραλία, να ακούω τον ήχο τον κυμάτων που έσκαγε πλάι μου, τον ήχο των γέλιων των παιδιών που παίζανε ρακέτες στην αμουδιά, τα λόγια της παρέας μου που κάτι, εκείνη την ώρα, συζητούσαν, και ξαφνικά, απ' τα μεγάφωνα της απέναντι καφετέριας, ένα απίστευτα γνωστό τραγούδι!...

Έσπαγα το κεφάλι μου να θυμηθώ πως λέγανε την τραγουδίστρια, ποιος ήταν ο τίτλος του τραγουδιού επαναλαμβάνοντας τους στίχους του, οπότε φανταστείτε την έκπληξή μου όταν το θυμήθηκα... απ' το clip του!
Βλέπετε, ήταν μία περίοδος που εκείνο το clip το έβλεπα κάθε μέρα, ξανά και ξανά, και ξανά πάλι, όχι γιατί ήταν ωραίο ή δημιουργικό, αλλά γιατί έκανε cameo ο γνωστά λατρεμένος μου David Boreanaz!!

Και μιας που κάποτε το είχα λατρέψει, οι παλιές αγάπες ξαναβγήκαν στην επιφάνεια, και μιας που πρόκειται να γίνει -για μία ακόμη φορά- "το τραγούδι της εβδομάδας", είπα να το ανεβάσω και στο blog μου, να το δείτε κι εσείς!....

Απολαύστε το, lyrics & video:

White Flag - Dido

I know you think that I shouldn't still love you
I'll tell you that
But if I didn't say it
Well, I'd still have felt it
Where's the sense in that?

I promise I'm not trying to make your life harder
Or return to where we were

But I will go down with this ship
And I won't put my hands up and surrender
There will be no white flag above my door
I'm in love and always will be

I know I left too much mess and destruction
to come back again
And I caused nothing but trouble
I understand if you can't talk to me again
And if you live by the rules of "It's over"
Then I'm sure that that makes sense

Well I will go down with this ship
And I won't put my hands up and surrender
There will be no white flag above my door

I'm in love and always will be

And when we meet
As I'm sure we will
All that was then
Will be there still
I'll let it pass
And hold my tongue
And you will think
That I've moved on

I will go down with this ship
And I won't put my hands up and surrender
There will be no white flag above my door
I'm in love and always will be

I will go down with this ship
And I won't put my hands up and surrender
There will be no white flag above my door
I'm in love and always will be

I will go down with this ship
And I won't put my hands up and surrender
There will be no white flag above my door
I'm in love and always will be

5/8/08

To Myself I Turned - Lacuna Coil

Όταν δημιούργησα αυτό το blog, ξεκίνησα με ένα ερώτημα. Δεν είχα απαντήσει τότε, και ούτε σκοπεύω να το κάνω τώρα, αν και γνωρίζω την απάντηση. Συνειδητοποιώντας όμως πόσο πολύ έχω αλλάξει σ' αυτό το χρονικό διάστημα, θα αφιερώσω το 50κοστό μου post σ' ένα τραγούδι των Lacuna Coil, που πιστεύω οτι ταιριάζει στην περίσταση. Απολαύστε το:


Song: To Myself I Turned
Band: Lacuna Coil
Album: In a Reverie

I was born in another world
strictly connected to a piece of my mind
nothing more than a little land
it is a small cradle where I'm a kid
I am the princess in there,
nothing wrong in my fantasy world

I am the king, the nation,
no dictators or religions
no laws laid down for me
I have my own liberty inside of me
Nothing to lose, I want to live here

As you see... I'm the only survivor in this land
As you see... I'm the only survivor in this land

When did I hear this wind before
change like this to a deeper roar?
I'm starting to bleed another way
I just need some time to complete myself

these spotlights are here again
I can't see anything, I'm blind
this nature of time and space
makes me sick of the situation

I couldn't know if I...
if I will be strong enough for this
I have to choose, do I want to live here?

As you see... I'm the only survivor in this land
As you see... I'm the only survivor in this land
As you see... I'm the only survivor in this land
As you see... I'm the only survivor in this land

I couldn't know if I...
if I will be strong enough for this
I have to choose, do I want to live here?

As you see... I'm the only survivor in this land
As you see... I'm the only survivor in this land
As you see... I'm the only survivor in this land
As you see... I'm the only survivor in this land