Αποχαιρετισμός

Εχμ. Πολύ θα ήθελα να πω οτι αυτό το blog δεν έχει πεθάνει, ή οτι "μη φοβάστε παιδιά θα συνεχίσω να γράφω, φάση ήταν και πέρασε", αλλά μπααα....

Κατά πάσα πιθανότητα δεν πρόκειται να ξαναγράψω εδώ. Βλέπετε ωρίμασα. Και τώρα δεν θέλω να αναφέρω δημόσια πολλά πράγματα, πράγματα πολύ προσωπικά που όμως διαβάζουν άνθρωποι που δεν με γνωρίζουν ή που δεν νοιάζονται να μάθουν την όλη εικόνα. Άλλωστε αυτό το blog δεν το άνοιξα για να βρω φίλους (φίλους είχα και έχω, πολύ καλούς μάλιστα), το άνοιξα γιατί είχα άγνοια του ποιοι το διαβάζανε και -πρέπει να το ομολογήσω- από καθαρό καπρίτσιο.

Επίσης τώρα είμαι ευτυχισμένη. Εδώ και πολύ καιρό είμαι ευτυχισμένη και θα συνεχίσω να είμαι. Όχι επειδή απλά όλα μου πάνε καλά, αλλά επειδή ΕΠΕΛΕΞΑ να τα ΚΑΝΩ εγώ να μου πάνε όλα καλά, και δεν αφήνω κανέναν και τίποτα να με ταρακουνήσει απ' τη θέση μου -η οποία είναι πολύ σταθερή και πολύ γερή και πολύ ψηλά, για να κάτσω να ασχοληθώ!

Τον τελικό μου στόχο τον κατάφερα, οπότε σιγά-σιγά κλείνω αυτό το blog. Δεν μου χρειάζεται, ούτε έχω τον χρόνο να ασχοληθώ πλέον μαζί του, αλλά ούτε και κάτι καινούριο ή φοβερό και τρομερό έχω να πω, που να μην το φάει η μαρμάγκα!

Γι' αυτό λοιπόν σας χαιρετώ, και φεύγω, με το κεφάλι μου ψηλά, πολύ ψηλά, και την ψυχή να πετάει ακόμα υψηλότερα!!

Καλή συνέχεια στους υπόλοιπους, ευχαριστώ όσους με διαβάσανε όλο αυτόν τον καιρό, αλλά ο κύκλος για μένα έκλεισε!

Σας φιλώ όλους (ναι, όλους) και σας εύχομαι καλή τύχη!!





ΥΓ: Το blog θα παραμείνει ανενεργό, αλλά δεν το σβήνω. Έχω γράψει κάποια κείμενα που τους έδωσα πολύ ψυχούλα φτιάχνοντάς τα και θα ήθελα να υπάρχουν στο internet, έστω για όποιον τύχει και περάσει προς τα δω...



Μμμμάαααακια αγάπες μου!!!!!!!!