Πρέπει να έχω αναφέρει κάπου οτι παίζω κιθάρα έτσι;; Αν δεν το έχω, το λέω τώρα. Παίζω κιθάρα. Ή μάλλον, μαθαίνω, για να είμαι ειλικρινής.
Μετά από προσπάθεια, μετά από μπόλικων ωρών εξάσκηση, μετά από κραυγές, απελπισία και γέλιο, είχα δύο αποτελέσματα.
Το ένα, κομμένα δάχτυλα. Δάχτυλα που για ώρες δεν ένοιωθαν τίποτα, αλλά συνεχίζανε να παίζουν και να παίζουν, μέχρι που άρχιζαν να τσούζουν αφάνταστα, και αναγκαστήκανε να σταματήσουν. Το δεύτερο αποτέλεσμα, ήταν ένα τραγούδι. Όχι ένα οποιοδήποτε τραγούδι. Το πρώτο μου τραγούδι! Το πρώτο-πρώτο μου τραγούδι. Το ταγκό της Νεφέλης.
Όταν αναγνώρισα για πρώτη φορά την γνωστή μελωδία, γνωρίζοντας οτι αυτό βγήκε από μένα, από μένα και την κιθάρα μου, το συναίσθημα ήταν τόσο μαγευτικά υπέροχο, δεν έχω λόγια. Δήλωνα απ' την αρχή οτι μου αρέσει η κιθάρα. Πλέον δηλώνω ερωτευμένη μαζί της. Μαγεία, θαυμασμός, συγκίνηση! Ευτυχία!
Πιο κάτω, παραθέτω τους στίχους με το τραγούδι, ερμηνευμένο απ' την Χάρις Αλεξίου, με μουσική Loreena McKennit.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
2 σχόλια:
Αχ η κιθάρα είναι από τα πιο όμορφα μουσικά όργανα ... Αυτός ο πόνος και το μουδιασμα στα δαχτυλα είναι χαρά για εμένα. Μακάρι να είχα χρόνο ... ¨Οταν πάω και εγω φοιτήτρια θα μάθω που θα πάει.
Χαιρετώ
Καλώς την!:)
Ναι, την λατρεύω την κιθάρα μου, έρωτας, τελείως!
Βασικά, το μούδιασμα που λες εγώ δεν το νοιώθω, αυτό που νοιώθω είναι την αφή μου περίεργη, μετά τις 4-5 ώρες, ιδίως του αριστερού χεριού που παίζει στα τάστα, και που ξαφνικά στα δάχτυλα έχουν χαραχτεί βαθιές γραμμές, που δεν φεύγουν με τίποτα!...
Αλλά σίγουρα δεν μετανιώνω, ούτε είναι αυτό ικανό να με κάνει να σταματήσω να μαθαίνω!...
Πάντως, αν θέλεις να μάθεις κιθάρα, το μάθημα είναι 40' την εβδομάδα μόνο, και γίνεται πραγματικά δουλειά. 40' φαντάζομαι μπορείς να ξεκλέψεις, ιδίως αν θέλεις πολύ να μάθεις και δεν έχεις υπομονή να περιμένεις για όποτε έχεις χρόνο!..
Δημοσίευση σχολίου