Βραδιάτικη απορία!

Γιατί οι άνθρωποι κολλάνε;; Γιατί κολλάνε και μένουν εκεί που βρίσκονται, γιατί δεν προχωράνε;;

Το τελευταίο διάστημα έχω συναντήσει πάρα πολλούς παλιούς γνωστούς, ακόμη και παλιούς φίλους που είχα αναγκαστεί να απομακρύνω απ' την ζωή μου εξαιτίας των επιλογών τους. Αλλά τουλάχιστον τότε ΚΑΝΑΝΕ επιλογές!

Και έκανα την ερώτηση, γιατί πραγματικά με ενδιέφερε, στον κάθε έναν απ' αυτούς. "Τι γίνεσαι;; Τι το καινούριο και συνταρακτικό έχει συμβεί στη ζωή σου απ' την τελευταία φορά που μιλήσαμε;;"

Το "ξέρεις μωρέ, τα ίδια", δεν το θεωρούσα ποτέ μου πιθανή απάντηση. Ως άνθρωπος που κάθε μέρα μου συμβαίνουν πολλά και διάφορα, ως άνθρωπος που την προηγούμενη μέρα ήμουν κάτι το διαφορετικό απ' αυτό που είμαι την σημερινή, και που θα ξαναλλάξω αύριο, γιατί εξελίσσομαι και έτσι πάω, δεν μπορώ να δεχτώ οτι τόσοι άνθρωποι, τόσοι μα τόσοι άνθρωποι, επί μήνες και μήνες, έναν ολόκληρο χρόνο και πάνω, δεν έχουν εξελιχθεί καθόλου, έχουν μείνει στάσιμοι, στο ίδιο σημείο και δεν έχουν καταφέρει τίποτα απολύτως και ούτε και πρόκειται για πολύ καιρό ακόμα!!.....

Τι κάνουν αυτοί οι άνθρωποι;;; Θα πρέπει να βαριούνται πάρα πολύ όμως! Μα αν βαριούνται συνέχεια, γιατί δεν κάνουν τίποτα ποτέ, πως μπορούν και το αντέχουν;; Θέλει πολλά κουράγια να μην κάνεις τίποτα! Γιατί αν δεν κάνεις ποτέ κάτι χρήσιμο, αν δεν προσφέρεις, αν δεν σκέφτεσαι, αν δεν προχωράς, αν δεν κάνεις κάτι, το οτιδήποτε, με τη ζωή σου, τότε ποιο το νόημα να την έχεις;;;

Στις αρχές του μήνα έφυγα από δω και πήγα σε άλλη πόλη (βλ. πιο κάτω post) και έζησα ένα σωρό πράματα. Γύρισα, και τώρα, στα τέλη του μήνα, συνειδητοποιώ πως όλα είναι έτσι όπως τα είχα αφήσει! Εγώ περίμενα αλλαγές, περίμενα να είχα χάσει καταστάσεις, περίμενα οι άνθρωποί μου να με κράξουν που δεν ήμουν στο πλάι τους όταν τους συνέβη εκείνο ή το άλλο! Φανταστείτε την απορία μου όταν συνειδητοποίησα οτι τίποτα, μα τίποτα δεν είχε αλλάξει!

Και το βλέπω σε πολύ κόσμο και απορώ περισσότερο! Όλοι λένε πως αυτός ο τόπος δεν προοδεύει, μα κοιτάχτε τα μέλη του, κοιτάχτε τους ανθρώπους του, κοιτάχτε εμάς! Αν εμείς δεν προχωράμε με τις ζωές μας, αν εμείς μένουμε στάσιμοι, αν προχωρήσει ο τόπος θα είναι μεγάλο πλήγμα για μας, γιατί τότε θα μας φύγει κάτω απ' τα πόδια! Τι να κάνει λοιπόν κι αυτός, μένει μαζί μας, να έχουμε κάπου να πατήσουμε!.....