Βράδυ. Στο "Αγορά", ένα μαγαζάκι όμορφο, κυριλάτο, με ζωντανή μουσική για εκείνη τη βραδιά. Μας υποδέχεται η τραγουδίστρια, μία χαριτωμένη κοπελίτσα, στα 28 της χρόνια, παιδούλα ακόμα, και με φωνή υπέροχα ελκυστική - μάθαμε όταν την ακούσαμε!
Στέκομαι στην είσοδο και αντικρύζω έναν πίνακα. Τεράστιος πίνακας, και φριχτός, τολμώ να πω. Ρωτάω γιατί υπάρχει εκεί. "Είναι ενός καλλιτέχνη, κάνει έκθεση για λίγες μέρες εδώ. Να, αν δεις τους τοίχους γύρω-γύρω έχει κι άλλους. Ο καλλιτέχνης κάνει μόνο εκθέσεις, δεν πουλάει", λαμβάνω την απάντηση, για να σκάσω χαμόγελο ειρωνικό, σκεφτόμενη τι βλακείες θα επρόκειτο να δω. Και είδα....
Ναι, ναι, το παραδέχομαι είμαι απίστευτα ηλίθια, θα ήταν προτιμότερο χίλιες φορές να το βουλώσω και να κοιτάξω τριγύρω πριν σκεφτώ και καταλήξω σε μία άποψη, αλλά δυστυχώς δεν το έκανα! Χρειάστηκε να περάσει πολύ ώρα πριν παρατηρήσω οτι οι πίνακες δίπλα μου παίζει να έχουν ένα ενδιαφέρον, και όχι πολύ ώρα μετά απ' αυτό, για να χαθώ σε έναν κόσμο χρώματος και φαντασίας, ομορφιάς και παιχνιδιού, σε έναν κόσμο ενός μυαλού, καθαρά πολύπλοκου και καταπληκτικού!
Λεπτομέρειες, νοήματα κρυμένα και μη, μαζί, ταυτόχρονα, ώστε να απολαμβάνουν όλοι το αποτέλεσμα, αλλά μόνο μερικοί, αυτοί που θα είχαν τη "ματιά" να καταλαβαίνουν τα παραπάνω, τα περισσότερα, τα βαθύτερα.....
Πολύ γρήγορα έγραψα την παρέα μου και το βλέμμα προσανατολίστικε και έμεινε σταθερά, στους τοίχους. Πολύ γρήγορα σκηνές άρχισαν να παίζονται στο μυαλό μου, πολύ γρήγορα χάθηκα σε κόσμους άλλους, περίεργους, πανέμορφους, μαγευτικούς και αλλοπρόσαλλους!
Κυρίες και κύριοι, σας παρουσιάζω το site του Γρηγόριου Κουλούρα: http://www.art-koulouras.gr/pinakes/gallery.html
Δεν ξέρω γιατί αλλά κάποια απ' τα έργα του μου έφεραν αναμνήσεις από παλιές φιλίες, παλιά όνειρα που το ξύπνημά τους με έβρισκε τρομαγμένη και φοβισμένη, τον πίνακα με το κάστρο, της Μαρίας, το Νικόλαο και τις εικόνες των βιβλίων που διαβάζαμε κάποτε μικρά, τους χορούς που χόρευαν τα κορίτσια κάτω απ' τον μπλε ουρανό και το άσπρο φεγγάρι, την πλαστελίνη που λιώνει στα δάχτυλά σου καθώς τη ζυμώνεις, την Αμφίκλεια και εκείνον τον επισκέπτη....
Τώρα, αυτός ανήκει στον κόσμο μου, εγώ στον δικό του, δεν ξέρω... Αλλά κάτι μου λέει οτι ο συγκεκριμένος ζωγράφος, ανήκει στο είδος μας.....
4 σχόλια:
toulaxiston exeis ta matia sou anikta ..... psaxneis ayto pou sou aresei... oxi auto pou sou poulane! me xaropioise pou to sxoliases .... tin eida kai go autin tin ekthesi apo konta ( brethika sto xoro kai olo kati me trabage na ksanapigeno na psaxo kati pou den iksera ti itan auto ) !! mporo na po pos to sxoliases arketa kala! sayto pou kateliksa itan oti ypirxe xroma kai thema !!! oxi mpogiatismata se enan kanba!
Ήταν πολύ όμρφοι κάποιοι, και δεν με πείραξε καθόλου που ήταν σχετικά "άδειοι" οι πίνακες!
Πως και πέρασες από εκεί;; Το μαγαζί που λέω είναι στη Χαλκίδα, όχι και πολύ γνωστό είναι η αλήθεια, αν και βρίσκεται σε κεντρικό μέρος! Μένεις κάπου εδώ κοντά;;
geia sou HLN-V .... nai xalkida meno edo kai 3 xronia. Eixe bradia me entexni mousiki... kai piga, meta ithela na ta do me to fos tis meras, eixe alli esthisi....
Ναι, ναι, κι εγώ το έκανα αυτό! Μετά απ΄εκείνο το βράδυ ξαναπέρασα για να δω κάποια πράγματα και για να σημειώσω το όνομα τoυ καλλιτέχνη -που ως ηλίθια δεν συγκράτησα την πρώτη φορά!
Πως και 3 χρόνια;; Φοιτήτρια στα ΤΕΙ, εδώ;;
Δημοσίευση σχολίου