Επιστροφή από Θεσσαλονίκη... ξανά!!

Ναι, νομίζω πως δεν θα κουραστώ ποτέ να πηγαίνω Θεσσαλονίκη, ποτέ όμως! Και νομίζω πως η τελευταία (η οποία είναι η τέταρτη να σας πληροφορήσω) ήταν η καλύτερη όλων!!

Λοιπόν, για να δούμε ΤΙ είχαμε αυτή τη φορά...



Μμ, δεν είχαμε πολύ σκάκι αυτή τη φορά, αλλά υπήρχαν άλλες ποικίλες απολαύσεις! Βραδυνές και απογευματινές βόλτες στους δρόμους της Θεσσαλονίκης, μαγευτικά σοκάκια και πονηροί κάτοικοι περιοχών, πολύ και καλό φαγητό σε ταβερνάκια, εστιατόρια και καφετέριες (μη το ρωτάτε αυτό), λίγες και γελοίες φωτογραφίες (που δυστυχώς έχουν ήδη δημοσιευτεί σε παραδιπλανό blog), πολύ-πολύ γέλιο, ένας προβληματισμένος -αν όχι φρικαρισμένος- τουρίστας, ένας πύργος στη ροτόντα που θα μείνει για καιρό όρθιος, μουσική, ξανά μανά μουσική και λίγη μουσική ακόμη, Καφωδείο, show με Γιώργο και Τζίνα (κάπου εκεί ήταν κι ένας Μήτσης κι ένας Δερμιτάσογλου αλλά ποιος νοιάζεται), ένα θεατρικό στο Καφωδείο (που δεν θα ήθελα να θυμάμαι, αν το θυμόμουν), συζητήσεις, συζητήσεις, συζητήσεις, ένα γεύμα στο σπίτι του Πάρη με Πάρη, Τζίνα, Γιώργο & Δημήτρη, όπου κατέληξε -μαντέψτε- σε μπουγέλο (έχει καταντήσει παράδοση πλέον!), μία μπάλα-Πυθεία που δεν κάνει ΠΟΤΕ λάθος, πολύς ναργιλές, κρασόμελα και πάλι κρασόμελα, Δωμάτιο με Θέα, μερική αμηχανία, μία Ζαφειρία που πολύ θα ήθελα να ξαναδώ, ένα τραπέζι του Κωστή με σωλήνες με μπύρα (καλή φάση) και πάααρα πολλά λουκάνικα (έχω κόψει λουκάνικο για μια ζωή όμως!), ένα ζάλισμα ένα κάτι, μαγευτικές ιστορίες και γνωριμία με μία όμορφη ψυχή, souk και ξανά μανά ναργιλέδες και κρασόμελα, ένας καναπές που υποχώρησε κάτω απ' το χέρι του Πάρη, θέα από μπαλκόνι, χάσιμο ενός μαθήματος, πολλά χαμόγελα, πολλές βόλτες, ξανά μανά φαγητό, μία κρίση, ένα Καφωδείο, συναπάντημα στις τουαλέτες με Ελένη, Τζίνα και Λίνα, μία Λίνα που ξέρει να χειρίζεται τις συζητήσεις του λαού, μία ατάκα, ένα μήνυμα, μία επανασύνδεση! Μία κόκκινη βαλίτσα στους δρόμους της Θεσσαλονίκης, κάτι παιδιά από Λάρισσα, η "ταινία στη μέση" θα μείνει στην ιστορία (ωραία η Ειρήνη!), πρωινός καφές με Γιώργο, Τζίνα & Πάρη, ένα ταξί, ένα τρένο, μία κόκκινη βαλίτσα στο τρένο, μία σκεφτική Ελένη στο τρένο, μία αλλαγή θέσης, ένα ταξίδι 4,5 ωρών και επιστροφή στη Χαλκίδα!...



Α, και αυτή τη φορά είδα Μήτση και Δερμιτάσογλου επιτέλους (ο οποίος τελευταίος καλά θα κάνει την επόμενη φορά να θυμάται τουλάχιστον χρώμα μπαλονιού μη τον πάρει και τον σηκώσει!!), οπότε εδώ να ευχαριστήσουμε τον φίλο Πάρη που "συμπίεσε" τα ραντεβού του για να βγει αυτό....!

Αυτά!... Και τώρα Χαλκίδα, με πολύ τρέξιμο, πολλές σκέψεις, πολύ διάβασμα (σχεδόν, αυτό το τελευταίο), πολύ μουσική, πολύ κιθάρα, μία υπόσχεση που πρέπει να κρατηθεί, κάτι αποφάσεις που πρέπει να παρθούν, κάτι συζητήσεις που πρέπει να γίνουν....... και έπεται συνέχεια....!