21

Άντε, έκλεισα κι εγώ τα 21 επιτέλους! Μπήκε και ο νέος χρόνος και τώρα γράφουμε 2009 αντί για 2008 στις ημερομηνίες, κάπου έχει χιονίσει, κάπου αλλού όχι, κάποιοι τραγουδάνε και κάποιοι πεινάνε, οι φοιτητές διαβάζουν, οι φοιτητές κοιμούνται, κανείς δεν θυμάται πλέον τις φωτιές, οι νοικοκυρές μαγειρεύουν και οι εργαζόμενοι δουλεύουν, τα πουλάκια κελαηδάνε και τα κορίτσια ερωτεύονται, τα πουλάκια πέφτουν κοκαλωμένα απ' τα δέντρα και τα κορίτσια χώνονται στα μαξιλάρια και τα χαρτομάντηλα, τα σχολεία ανοίξαν και οι σχολές επίσης, τα παιδιά στα θρανεία και οι καθηγητές στις έδρες, η Λουκία στην Αθήνα, ο Νίκος στη Θεσσαλονίκη, η Νανά περιμένει έναν καυγά, η Μαρία αγωνιά και συμπαραστέκεται, η Φράγκα αποφάσισε να κάνει καλά τη δουλειά της, μία εικονική φιλία τελείωσε, αηδία πια, τα βιβλία μένουν ανοιχτά στο γραφείο, περιμένουν, μία mini "κρίση πανικού" και τρεις που δεν κοιμούνται, χαμογελάμε, μία μέρα γενεθλίων που δεν θα μείνει στη μνήμη μου, μία κιθάρα που συμπαραστέκεται, αλλαγή οπτικής γωνίας, η ζωή κυλάει αργά, κι εγώ έκλεισα 21 ολόκληρα χρόνια ζωής σ' αυτόν τον κόσμο!!

Καταλάβατε;; Όχι;; Κρίμα, δεν πειράζει. Και του χρόνου!....