The Dreamers (2003)

Αντιγραφή από cinemanews.gr:

Παρίσι, Μάης του 1968. Ένας αμερικανός φοιτητής περνάει το μεγαλύτερο μέρος από τον ελεύθερο χρόνο του παρακολουθώντας ταινίες στην παρισινή ταινιοθήκη. Εκεί έχει την ευκαιρία να γνωρίσει δυο αδέρφια και να ξεκινήσει μαζί τους ένα παιχνίδι έρωτα και σινεφίλ αναζητήσεων. Η νέα ταινία του Bernardo Bertolucci αφήνει στο παρασκήνιο το επαναστατικό κίνημα του Μάη του `68 και επικεντρώνει την αφήγηση στα όσα συμβαίνουν σε ένα πολυτελές διαμέρισμα μεταξύ τριών νεαρών παιδιών. Έξω μαίνεται η μάχη των φοιτητών με την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο. Μέσα οι κατά τα λεγόμενα επαναστάτες προτιμούν το έρωτα, αντί για τον πόλεμο και επιδίδονται σε αναπαραστάσεις σκηνών από τις αγαπημένες τους ταινίες και ερωτήσεις κινηματογραφικού ενδιαφέροντος, όπου κάθε λανθασμένη απάντηση επισύρει και ποινή σεξουαλικού περιεχομένου. Όταν όμως η ονειροπόληση τελειώσει, καθένας από τους χαρακτήρες ξυπνάει και συνειδητοποιεί ποιο στρατόπεδο έχει στην πραγματικότητα επιλέξει.

Το Dreamers είναι περισσότερο μια ταινία για τον έρωτα και την αγάπη προς άλλες ταινίες και λιγότερο μια κοινωνικοπολιτική ταινία για τα ιστορικά γεγονότα κατά τη διάρκεια των οποίων εκτυλίσσεται η υπόθεση. Για τον λόγο αυτό είναι γεμάτο από σινεφίλ αναφορές ή ακόμα και αυτούσια αποσπάσματα δανεισμένα από τα Φώτα της Πόλης και το Freaks έως το Scarface και το Bande a Part. Δεν απουσιάζει ωστόσο και το σχόλιο του σκηνοθέτη πάνω στην αφέλεια της νιότης και την έλλειψη ισορροπίας μεταξύ θεωρίας και πράξης. Αν σε όλα τα παραπάνω προσθέσουμε τις πολύ καλές ερμηνείες της πρωταγωνιστικής τριάδας, τους καλογραμμένους διαλόγους και την άρτια καλλιτεχνική διεύθυνση, μπορούμε εύκολα να κατανοήσουμε γιατί το Dreamers αποτελεί την καλύτερη πρόταση.

Για μένα είναι η πιο όμορφη και αληθινή ιστορία ελευθερίας, ανεμελιάς, αδιαφορίας και... αθώοτητας! Μία ταινία που λατρεύω, που έχω δει χίλιες φορές και δεν θα κουραστώ ποτέ να βλέπω, μία ταινία πρότυπο για την δόμηση του χαρακτηρα μου καθώς και πρότυπο αποφυγής του είναι μου!!