Και εδώ σταματάμε. Για λίγο. Σταματάμε και κοιτάμε αυτό που μόλις επιτύχαμε. Σταματάμε να πάρουμε μία ανάσα και να κοιτάξουμε την θέα, αυτή την υπέροχη θέα που αν δεν είχαμε ανέβει το βουνό δεν θα βλέπαμε τώρα! Ανασάνουμε με κούραση απ' τη δυσκολία της ανάβασης, αλλά και με χαμόγελο ταυτόχρονα. Ανεβήκαμε....
Το να συλλέγεις εμπειρίες δεν είναι κάτι δύσκολο. Στην αρχή το μόνο πράγμα που χρειάζεται είναι να αγνοείς τους κινδύνους και να μην γνωρίζεις τις συνέπειες. Στη συνέχεια, και ενώ γνωρίζεις τις συνέπειες, αυτό που χρειάζεται είναι να έχεις σωστά τοποθετημένα τα πράγματα μέσα σου, ώστε να μην χρειαστεί να περάσεις ξανά τα ίδια, αλλά διαφορετικά αυτή τη φορά.
Το πιο σκληρό αλλά και το πιο πολύτιμο πράγμα που μπορείς να προσφέρεις στον εαυτό σου είναι εμπειρίες. Το πιο πολύτιμο σίγουρα, γιατί κάνοντας πράγματα μαθαίνεις και όταν μαθαίνεις αναπτύσσαι, και όταν αναπτύσσεσαι δεν μένεις στάσιμος, δεν έχεις μία ζωή αχρησιμοποίητη στα χέρια σου. Αλλά ταυτόχρονα είναι και το πιο σκληρό, γιατί αυτό που ουσιαστικά κάνεις είναι να εμβολιάζεις τον οργανισμό σου με πόνο. Ναι, θα σε κάνει καλύτερο και πιο γερό στη συνέχεια, αλλά αυτό δεν σημαίνει οτι δεν θα ζήσεις τον πόνο σου, σε όλο του το μεγαλείο!...
Η ανάσα τελείωσε. Το χαμόγελο εξακολουθεί να βρίσκεται στα χείλη. Το σώμα στέκει ορθό, ξεκούραστο και έτοιμο για τη συνέχεια της ανάβασης. Και στην κορφή του βουνού να πας, πάντα θα υπάρχει ο ουρανός να κατακτήσεις.
Και συνεχίζουμε την πορεία!....
5 σχόλια:
...ποιος έχει όρεξη τώρα να ξανακατεβαίνει το βουνό? :P
Τι λες καλέ;; Τόσο κόπο για το ανέβασμα, γιατί να υπάρξει κάθοδος;;;;
ότι ανεβαίνει κατεβένει...! :P
Εχμ. Δεν ισχύει σε όλα τα πράγματα αυτό, ευτυχώς! Είσαι λίγο απαισιόδοξος άνθρωπος παρατηρώ, γιατί ρε αγάπη;;
Eίναι στη φύση μου! :P
Οκ αρκετά με τις μιζέριες, πέρνα λιγάκι απο το blog να διαβάσεις χριστουγεννιάτικη Kitty να ευθυμήσουμε :P
Δημοσίευση σχολίου