Γμτ, βλέπω την βαλίτσα άδεια σε μια γωνιά του δωματίου μου. Γιατί δεν μπορώ να φύγω;; Να τ' αφήσω όλα πίσω μου και να σηκωθώ να φύγω, απ' την Χαλκίδα, απ' την Ελλάδα, απ' τον κόσμο, δεν ξέρω, να αλλάξω παραστάσεις! Θα τρελαθώ εδώ πέρα, την βλέπω εγώ τη δουλειά.
Κι όμως, είναι τόσα πολλά που με κρατάνε δέσμια και δεν μπορώ να τα αποφύγω. Σπουδές, πτυχία που πρέπει να πάρω, οικογένεια, φίλοι. Και άντε, άντε πες οτι έφυγα. Τι γίνεται όταν γυρίσω;; Θα έχω καταστρέψει τις ευκαιρίες μου, αυτό θα έχει γίνει.
Γιατί αν φύγω τώρα, αν τα παρατήσω όλα για να κάνω μια νέα αρχή, τότε αυτομάτως πάνε χαμένα ό,τι έχω καταφέρει μέχρι τώρα. Γιατί ακόμα είμαι στα μισά των σπουδών μου και της ζωής μου.
Οπότε κάνω την επιλογή μου, η οποία είναι να μην είμαι ελεύθερη παρά να είμαι αχάριστη και ανεύθυνη.
Εύχομαι μόνο να μην θυσιάζω και τίποτα άλλο μαζί με την ελευθερία μου!....
1 σχόλιο:
Well, δεν είναι και η καλύτερη συμβουλή (σίγουρα δεν είναι η πλέον συνηθισμένη τουλάχιστον), αλλά το να εγκαταλείπεις (ανά περιπτώσεις) πρόσωπα και καταστάσεις που σε πιέζουν, είναι μια κάποια λύτρωση. Με συνέπειες συνήθως, αλλά και οι συνέπειες πρέπει να έχουν έναν λόγο ύπαρξης έτσι;
Πάντως ένα ταξιδάκι πότε δεν έβλαψε κανέναν. (Εξαιρούνται οι επιβάτες του Express Σάμινα, Ήλιος Airways και λοιπών ατυχών συμβάντων)
Καλά πρέπει να περνάς και συ κρίνοντας από τα συμφραζόμενα...
Μια ζωή και σήμερα...
Δημοσίευση σχολίου