Βλέπω την κιθάρα απ' τη μια, την βαλίτσα απ' την άλλη, καθισμένες εκεί, στο δωμάτιό μου. Τι ωραία που θα είναι το καλοκαιράκι, που θα μπορώ να παίζω και κανά τραγουδάκι, να με βρει σε κάποια παραλία (κάποιου νησιού συγκεκριμένα), με φωτιά, ηρεμία και γαλήνη. Με μόνη συντροφιά την κιθάρα μου και την βαλίτσα μου.
Εντάξει, ξέρω, το καλοκαίρι αργεί και αυτό δεν πρόκειται να γίνει πριν περάσει πολύυυς καιρός, αλλά τι να κάνουμε;; Τα όνειρα δεν έρχονται όποτε τα θες, απλά έρχονται, περνάνε σαν σφαίρα το μυαλό και μετά εσύ κάθεσαι και τα ξαναφέρνεις στη μνήμη, με ένα γλυκό, μελαγχολικό χαμόγελο!....
2 σχόλια:
Κι όμως ... είναι υπέροχο το συναίσθημα το καλοκαιράκι...
Βρίσκεις μια παραλία και πας εκεί με φίλους/φίλες και χαλαρώνετε συζητώντας και τραγουδώντας έως το πρωί...
Είναι πολύ όμορφη η εικόνα και καλά κάνεις και τη θυμάσαι :)
Η δέκατη μούσα είναι το ταξίδι, έλεγε ο Νίκος Καζαντζάκης. Οι μεγάλες σκέψεις καμιά φορά απαιτύν μεγάλους ορίζοντες και οι καινούργιες ιδέες νέα τοπία. Επισης σημασία έχει η διάθεση. Οι σταθμοί είναι γεμάτοι με ανθρώπους που φεύγουν και με ανθρώπους που έρχονται. Σημασία έχει είτε φεύγεις από κάπου είτε πηγαίνεις κάπου να νοιώθεις χαρά. Οι βαλίτσες σου αν είσαι ταξιδευτής θα πρέπει πάντα να είναι μισοάδειες, αλλά να επιστρέφουν γεμάτες εμπειρίες από το τυαξίδι και όνειρα για το επόμενο. Ξεκίνα!
Darkly Noon [Art of Life]
http://darkly-noon.spaces.live.com
Δημοσίευση σχολίου