Το θέμα είναι πότε!

 Τρεις ψυχές χάθηκαν σήμερα λοιπόν. Τρία δέντρα, τρία όμορφα δέντρα, πάνω από 50 χρόνων το καθένα, χάθηκαν έτσι, για πλάκα. Γιατί κάποιοι είπαν οτι τραβάνε έντομα, είναι βρώμικα και στην τελική, το μόνο που προσφέρουν είναι σκιά τα καλοκαίρια, το ίδιο ακριβώς που κάνει μία τέντα δηλ.!
 Βγήκα το πρωί απ' το σπίτι για να αντικρύσω το άθλιο θέαμα. Δύο τύποι είχαν ήδη κόψει τα κλαδιά απ' τα δέντρα της αυλής μας και πήγαιναν για τα υπόλοιπα. Τρελάθηκα, έβαλα τις φωνές, ρώτησα ποιος ήταν αυτός που είχε την φαεινή ιδέα να κοπούν τα δέντρα μας και γιατί. Η απάντηση ήταν φοβερά απλή και δόθηκε με πολύ ψυχρό και αποφασιστικό τόνο. Οι ρίζες τους έσπρωξαν τον φράχτη προς τα μέσα και άρχισαν να σπάνε το πεζοδρόμιο. Πρέπει να κοπούν, να ξαναφτιαχτεί ο φράχτης, και στη θέση τους θα φυτευτούν άλλα δεντράκια, μικρά, που δεν θα έχουν δυνατές ρίζες.
 Με την ίδια δικαιολογία πριν λίγο καιρό κόπηκαν και κάηκαν απ' τις ρίζες τους άλλα δύο δέντρα της αυλής, γιατί, λέει, ήταν μουριές και υπήρχε κίνδυνος για το σπίτι. Τώρα φεύγουν και οι 3 ελιές και πολύ σύντομα βλέπω να πέρνουν πόδι και οι λεμονιές, ήδη κάποιος πέταξε την πρώτη ατάκα ως ιδέα!
 Η γειτονιά μας είναι μία πολύ όμορφη και απομονομένη περιοχή, μες τα δέντρα και τα λουλούδια. Ναι, κάθε καλοκαίρι χρειάζεται ένα γερό καθάρισμα λόγω εντόμων και τρωκτικών, αλλά εκτός απ' αυτό άλλο πρόβλημα δεν υπήρχε. Αυτό που χάλασε κάποιους ήταν οτι ο φράχτης είχε γείρει και εμπόδιζε την πόρτα της αυλής να κλείνει καλά. Μία πόρτα που έμενε πάντα ανοιχτή, χειμώνα-καλοκαίρι, μας πείραξε πάρα πολύ που δεν έκλεινε καλά!
 Τώρα λοιπόν η πόρτα θα μπορεί να κλείνει άνετα, η αυλή δεν θα χρειάζεται τόσο συχνό καθάρισμα γιατί δεν θα υπάρχουν φύλλα, και μία ωραιότατη τέντα θα προσφέρει απλόχερα τον ίσκιο της. Μία υπέροχη αυλή, γεμάτη ζωή, αγάπη και προστασία τώρα θα καταντήσει μία ψυχρή αυλή πόλης επειδή κάποιοι δεν έχουν με τι άλλο να ασχοληθούν!
 Τρία δεντράκια που υπήρχαν πριν από τη γέννησή μου, φυτεμένα με πολύ αγάπη απ' τα χέρια του παππού μου και μεγαλωμένα με τον κόπο του, δέντρα που για χρόνια άκουγαν τα μυστικά μου και έπαιρναν τη λύπη μου, έπεσαν θύμα της μαλακίας του ανθρώπου.

 Τρεις πολύ αγαπημένοι φίλοι πέθαναν απόψε. Περιμένω να θρηνήσω κι άλλους. Αναρωτιέμαι πότε θα σταματήσει να υπάρχει πράσινο σ' αυτόν τον κόσμο, αναρωτιέμαι πότε θα συνειδητοποιήσουν οι άνθρωποι οτι οι πράξεις τους έχουν επιπτώσεις, πολύ άσχημες ακόμα και για εκείνους. Αναρωτιέμαι αν τελικά καταλάβουν ποτέ, οτι όλα αυτά που έχουν σκοτώσει και συνεχίζουν να σκοτώνουν θεωρώντας τα άχρηστα ή εύκολα αντικαταστάσιμα, αναρωτιέμαι αν τελικά θα καταλάβουν ΤΙ ήταν κάποτε.
 Υπάρχουν όντα σ' αυτόν τον κόσμο, όντα που μπορεί να μην βλέπουμε, μπορούμε όμως να νοιώσουμε. Υπάρχουν, είναι εκεί και έχουν το ίδιο δικαίωμα στη ζωή που έχουμε κι εμείς. Παραβιάζοντας αυτό τους το δικαίωμα, διαπράττουμε την μεγαλύτερη ύβρις που μπορεί να πραγματοποιηθεί ποτέ. Και κάποια στιγμή θα το πληρώσουμε. Το θέμα είναι πότε!....