Σκεφτείτε μόνοι σας: μπορείτε!

Ένα άλλο θέμα που ήθελα να θίξω αλλά ποτέ δεν ήξερα που, είναι τα ψυχολογικά βιβλία. Ναι, ναι, είμαι κι εγώ ένας άνθρωπος που διαβάζει και αυτή την περίοδο μάλιστα διαβάζω το "να ζεις, ν' αγαπάς και να μαθαίνεις" του Λέο Μπουσκάλια.
Το συγκεκριμένο βιβλίο μας το είχε προτείνει μία καθηγήτρια στο Λύκειο και πολλοί το είχαν αγοράσει. Το ξανάκουσα μετά από χρόνια από μία φίλη μου και πάλι πριν μία βδομάδα από μία ξαδέρφη μου. Της το βούτηξα το λοιπόν για μία βδομάδα, να το διαβάσω, να δω κι εγώ γιατί όλοι έχουν τρελαθεί με αυτό το βιβλίο.
Το συγκεκριμένο, ειλικρινά, είναι καλό. Αν κάποιος δεν σκέφτεται, αν κάποιος δεν νοιώθει, αν κάποιος έχει όλες τις ανασφάλειες του κόσμου, μόνος του δεν τα βγάζει αυτά τα πράγματα. Αλλά, πάλι ειλικρινά, υπάρχει άνθρωπος που δεν σκέφτεται, που δεν νοιώθει και που έχει μαζεμένες μέσα του όλες τις ανασφάλειες του κόσμου;;
Εντάξει, όλοι μας έχουμε κάποιες ανασφάλειες που μας κρατάνε πίσω, το δέχομαι. Όλοι έχουμε μηχανισμούς άμυνας ώστε να μην νοιώθουμε μπροστά σε άλλους τόσο έντονα όσο όταν αν ήμασταν μόνοι μας, κι αυτό το δέχομαι. Αλλά να σταματήσει κάποιος να σκέφτεται, το θεωρώ αδύνατο έως γελοίο ακόμη και για αναφορά.
Ο οργανισμός μας ξέρει, καλύτερα από μας, ποιο είναι το σωστό για εκείνον. Δεν τον νοιάζει αν κάποιος έχει παιδιά, σπίτι να φροντίσει, δέκα δουλειές σε μια μέρα και άλλα τέτοια. Καθορίζει μία συγκεκριμένη ώρα για σκέψη, και αν ο άνθρωπος εκείνη την ώρα θελήσει να την διαθέσει αλλού, σιγά μην τα καταφέρει. Ο οργανισμός απλά θα γυρίσει και θα του πει "σκασμός! Τώρα είναι η ώρα της ξεκούρασης και της περισυλλογής".
Δεν λέω οτι τα βιβλία ψυχολογίας είναι άχρηστα, προς θεού. Πιστεύω όμως οτι εμείς είμαστε οι ψυχολόγοι του εαυτού μας, και δεν χρειαζόμαστε τίποτε άλλο για να δώσει εξηγήσεις ή λύσεις στα προβλήματά μας. Είμαστε εφοδιασμένοι με όλα τα απαραίτητα για να επιβιώσουμε σ' αυτόν τον κόσμο και ως οργανισμοί και ως ψυχές. Απ' το να δεχόμαστε λοιπόν ό,τι μας λένε τα βιβλία καλό είναι να βάζουμε το μυαλό μας να δουλέψει ώστε να μην τα χρειαζόμαστε σε μεγάλο βαθμό.

Ας είναι αυτά τα βιβλία η θύμηση μόνο των αποτελεσμάτων των σκέψεών μας και όχι η ενημέρωση!...