Επιτέλους ήρθε!

Όοοοχι, δεν θα σας βάλω τραγούδι, ούτε καμία ωραία ψυχολογική αναζήτηση. Η ποιότητα (και η ωριμότητα επίσης) έχει πάει περίπατο σ' αυτή την ανάρτηση και ο μοναδικός λόγος που την κάνω είναι γιατί χαίρομαι πολύ - αλλά δεν είναι και τόσο μεγάλη η χαρά για να ξυπνήσω στις 03:22' τα ξημερώματα κάποιο αγαπημένο πρόσωπο ώστε να χαρεί μαζί μου, και ακόμα κι αν ήμουν τόσο τρελή που να το έκανα, ΔΕΝ θα χαιρόταν μαζί μου!!

Ήρθε το φθινόπωρο λοιπόν, σωστά κι ωραία, όχι σαν την προηγούμενη βδομάδα που αν δεν ήξερες την ημερομηνία το έκανες για Ιούνιο! Όοοχι, τώρα έχουμε βροχές, κρύα, μουντό καιρό, κλειστά παράθυρα και πάπλωμα το βράδυ, τώρα έχουμε μακριμάνικες μπλούζες και το βραδάκι ζακέτα, και απ' την άλλη βδομάδα θα έχουμε και μπότες, σας το λέω εγώ! Τέλεια??

Σε λίγο θα αρχίσουμε να φοράμε κορμάκια από μέσα και τις παρδαλές μας κάλτες μέχρι το γόνατο, μακριές φούστες και μπότες (μέχρι το γόνατο), θα κουκουλωνόμαστε στις κουβερτούλες μας το βράδυ, θα είναι ανοιχτά τα καλοριφέρ (εδώ κανονικά θα έπρεπε να πω "τζάκι", αλλά στις μέρες μας τα σπίτια πλέον έχουν καλοριφέρ, τα ηλίθια!), θα πίνουμε ζεστές σοκολάτες τα πρωινά πριν φύγουμε για το σκληρό και άπονο μάθημα της σχολής, και, ποιος ξέρει, μπορεί πολύ σύντομα να μας ακυρώσουν την εξεταστική γιατί οι δρόμοι θα είναι κλειστοί απ' το χιόνι!

Ναι, εντάξει, εντάξει, έχω ξεφύγει, το γνωρίζω αγαπητά μου παιδάκια, αλλά δεν μπορώ, έχω ενθουσιαστεί τόσο με τον χειμώνα που ήρθε (καλά, φθινόπωρο, το ίδιο κάνει)!!


Και τώρα πάω να παίξω το "μ' αρέσει να μην λέω πολλά" (Υπόγεια Ρεύματα) που έχω να βγάλω στην κιθάρα μέχρι αύριο (οπότε να περιμένετε σύντομα ανάλογη ανάρτηση), γιατί με έχει πιάσει μια υπερένταση αυτή τη στιγμή!


Καλημέρα σε όσους ξυπνήσουν το πρωί (εγώ λογικά θα κοιμάμαι) και....