Χαμογελάστε!...

 Εντάξει το παραδέχομαι. Είμαι πολύ γελοίο άτομο. Πάω τελείως με τα κέφια μου. Αυτό όμως δεν είναι απαραίτητα κακό. Ας πούμε, τις τελευταίες μέρες, είμαι μες την τρελή χαρά. Έτσι, χωρίς ιδιαίτερο λόγο. Δεν έχω γίνει πλούσια, δεν έχω μία καλή δουλειά, δεν μένω σε μία ωραία πόλη, σε ένα δικό μου σπίτι, δεν έχω μάθει ακόμα τη ζωή, δεν έχω ζήσει τις τρελές και έξαλλες καταστάσεις που θα ήθελα να είχα ζήσει.
 Κι όμως, αυτήν ακριβώς τη στιγμή που γράφω, είμαι ευτυχισμένη. Γιατί η ζωή δεν είναι αυτά. Είναι πολλά άλλα, που αξίζουν πολύ περισσότερο απ' τα απλά, επίγεια πράγματα. Η ζωή είναι κάτι τελείως δικό μας, προσωπικό θέμα, και το τι θα κάνουμε μ' αυτήν επίσης. Και αν επιλέξεις να είσαι μίζερος, θα είσαι μίζερος, ακόμα κι αν έχεις όλα τα καλά του κόσμου. Ακόμα κι αν ζεις σε μία υπέροχη πόλη, ακόμα κι αν έχεις ανθρώπους να σε αγαπάνε, ακόμα κι αν όλα σου πάνε καλά,  εσύ έχεις αποφασίσει να είσαι μίζερος, οπότε θα γκρινιάζεις για το κάθε τι.
 Αν όμως επιλέξεις να είσαι χαρούμενος, ακόμα κι αν όλα πάνε στραβά, ακόμα κι αν τίποτα δεν πάει έτσι όπως τα θέλεις ή τα έχεις υπολογίσει, ακόμα και τότε, εσύ θα χαμογελάς. Μπορεί να μην πετάς κιόλας, αλλά θα χαμογελάς. Και όταν χαμογελάς, όταν χαμογελάς ειλικρινά, τότε βλέπεις τη ζωή με άλλο μάτι. Και είναι όντως υπέροχη!