Bororό

 Bororό είναι μια πρωτόγονη φυλή της Βραζιλίας που ζει στον Αμαζόνιο, σε συνθήκες λίθινης εποχής. Οι επιστήμονες συχνά αναφέρονται σ' αυτήν έκπληκτοι από την πολύπλοκη απλότητα ενός τρόπου ζωής βγαλμένου από τα έγκατα του χρόνου και της ζούγκλας.
 Και Bororό είναι δύο ταξίδια με τρένο, ένα με βαπόρι στις Κυκλάδες, ένας χωρισμός, ένα πανηγύρι, ένα πάρτι σε κήπο, δύο μεθύσια, ένα όνειρο, πολλά τηλέφωνα, ένα αποκλειστικό ρεπορτάζ, τα επίσημα εγκαίνια ενός κυβερνητικού έργου, μία συλλογή αναπτήρων, ένα Νόμπελ Οικονομίας, μία εκλεκτή λαική ορχήστρα.
 Bororό είναι μια βδομάδα από τη ζωή του Λάμπρου, του Διονύση, του Σταύρου και του Άγγελου. Είναι η ιστορία τεσσάρων τύπων που δεν προσπαθούν να ξεχωρίσουν, να συμμορφωθούν, να γίνουν αρεστοί. Απλώς επιβιώνουν, ο ένας για τον άλλο και για όσους είναι σαν κι αυτούς. Δεν είναι τιμωροί, "απαστράπτουσα", "φωτισμένη" νεολαία. Είναι τέσσερις φοβισμένοι Bororό, που προσπαθούν απλώς να υπάρξουν χωρίς να εκπολιτιστούν.
 Αλλά Bororό μπορεί να είναι κι αυτό που δεν φαίνεται κι αυτό που δεν λέγεται. Μόνο ακούγεται, σαν μια ασταμάτητη "πλάκα", έξω από όρια και κανόνες.


 Ένα πολύ έξυπνο βιβλιαράκι, που διαβάζεται γρήγορα και ευχάριστα. Προσωπικά, το βρήκα πολύ όμορφο, μου άφησε μία γλύκα στο τέλος, ένα χαμόγελο. Οι τέσσερις "ήρωες" της ιστορίας μας, είναι λες και βγήκαν από ένα δικό μου κομμάτι. Από ένα κομμάτι του κόσμου.
 Ένα ταξίδι, που θα μπορούσες να αναρωτηθείς "γιατί γίνεται", κι όμως, κρύβει τόσα πολλά μέσα του. Γίνονται, λέγονται και θέτονται πολλά και καλά θέματα που καιρός τους ήταν να ειπωθούν κάποτε έτσι.
 Ένα βιβλιαράκι του Λένου Χρηστίδη, που μπήκε στην καρδιά μου!